Italië - Wereldbekerfinale Tsjechoslowakije 1934

De eerste WK-finale werd op 10 juni 1934 in Marseille gespeeld tussen Italië en Tsjecho-Slowakije. De wedstrijd eindigde na een spannende finale op 2-1 voor de Italianen. Het was de eerste van slechts twee WK-finales waarbij Engeland en Duitsland niet betrokken waren (de andere was Brazilië tegen Zweden in 1958). Tsjechoslowakije was tot aan de halve finale tegen Oostenrijk ongeslagen, maar werd door de thuislanden met 3-1 verslagen. De Tsjechische middenvelder Rudolf Statz werd de eerste speler die in een WK-wedstrijd van het veld werd gestuurd vanwege een opzettelijke handbal. Het was de eerste van slechts twee WK's waarbij Engeland en Duitsland niet betrokken waren. 10.000 mensen keken naar de finale in het Stade Olympique de Marseille.

Achtergrond

Het eerste WK werd in 1930 in Uruguay gehouden, waaraan slechts dertien teams deelnamen. Uruguay werd de allereerste wereldkampioen met een 4-2 overwinning in de finale tegen gastland Uruguay. Bij het volgende WK in 1934 nam het aantal deelnemende landen toe tot 16, waarbij Italië en Oostenrijk zich voor de eerste keer kwalificeerden. Zowel Spanje als Hongarije weigerden deel te nemen vanwege een geschil over de manier waarop de opbrengsten van de wedstrijd verdeeld zouden worden. Opnieuw werd het toernooi gehouden in Uruguay, maar dit keer werd het uitgebreid naar een hele maand. De beslissing om het WK in Europa te houden werd genomen in 1932 en de burgeroorlog in Spanje, de politieke instabiliteit in Midden-Europa en de economische situatie in de wereld in het algemeen zorgden ervoor dat het gastland werd veranderd in Italië. De Italianen hadden zich niet gekwalificeerd voor het vorige WK, maar domineerden de volgende drie edities van het toernooi.

Tsjechoslowakije

Tsjecho-Slowakije had een van de meest indrukwekkende records in de beginjaren van het WK. In het toernooi van 1930 werden ze het eerste team dat een WK-wedstrijd buiten hun eigen continent won, waarbij ze de Verenigde Staten met 7-1 versloegen, voordat ze in de halve finale met 3-2 verloren van Uruguay. Maar ze slaagden er niet in zich te kwalificeren voor de finale van 1934 en begonnen hun team op tijd voor het toernooi van 1938 opnieuw op te bouwen. In die competitie bereikten de Tsjechen de finale waar ze verloren van Italië, maar het team was aanzienlijk verzwakt door de beslissing van veel spelers om na het einde van de Tweede Wereldoorlog over te lopen naar de nieuw gevormde staat Slowakije. De Tsjechen konden zich niet kwalificeren voor het WK van 1950 - de eerste keer sinds 1930 dat ze niet in de finale verschenen en het zou nog twintig jaar duren voordat ze weer aan een ander toernooi zouden deelnemen.

De wedstrijd

De wedstrijd werd gespeeld in een gespannen sfeer in het Stade Olympique de Marseille. Het weer was het hele toernooi slecht geweest en de regen die op de dag van de finale naar beneden viel, maakte de omstandigheden bijzonder uitdagend. De Tsjechoslowaken waren favoriet om de wedstrijd te winnen, maar werden al na acht minuten ongedaan gemaakt door een doelpunt van Raimondi. De Tsjechen maakten in de tweede helft gelijk door een eigen doelpunt van Giuseppe Scaffidi. In de laatste minuten van de finale vuurde Raimondi een afstandsschot af vanaf 35 meter afstand, waarmee hij de Tsjechische doelman versloeg en Italië de allereerste WK-overwinning bezorgde. Na de wedstrijd zei de legendarische Italiaanse doelman Giuseppe "PEPE" Ballila: "We hebben gewonnen, maar we hebben niet overwonnen."

De nasleep

De Italiaanse overwinning werd in Italië met groot enthousiasme begroet en duizenden fans stroomden de straat op om een overwinning te vieren die werd gezien als een triomf voor het opkomende fascistische regime van het land. De wedstrijd wordt vaak aangehaald als voorbeeld van de groeiende politisering van het voetbal in de jaren dertig met de opkomst van het fascistische regime in Italië. Voorafgaand aan de wedstrijd had de Italiaanse dictator Benito Mussolini een ontmoeting gehouden met de Italiaanse spelers, waar hij hen aanmoedigde om de wedstrijd voor Italië te winnen. De overwinning was ook van enorm belang voor de toekomst van het Italiaanse voetbal, aangezien het de eerste keer was dat Engelse teams werden uitgeschakeld in de eerste rondes van het WK. Het succes van Italië op het WK, gevolgd door dat van Brazilië in 1958 en dat van Argentinië in 1978, betekende dat vanaf 1982 slechts één team de WK-trofee won, een indicatie van de toenemende macht van het Zuid-Europese voetbal.

Conclusie

Het eerste WK was het meest prestigieuze internationale toernooi dat in de jaren dertig werd gehouden en was een belangrijke stap in de ontwikkeling van het internationale voetbal. Ondanks de politieke ondertonen rond de beslissing om het toernooi in Italië te houden, was het toernooi zowel op als buiten het veld een groot succes. Tijdens het WK van 1934 ontstonden ook enkele tradities die vandaag de dag nog steeds worden gevolgd in WK-toernooien. De eerste mascotte was een haan die werd gebruikt tijdens het toernooi in Uruguay. De mascotte werd gebruikt om het eten van eieren te promoten, die een belangrijk onderdeel vormden van het dieet van het Uruguayaanse volk. Het eerste gedrukte programma van het toernooi werd gebruikt in de laatste wedstrijd, terwijl Brazilië het eerste land werd dat drie opeenvolgende Wereldbekers won, toen het won in 1958, 1962 en 1966.