Het 20e WK werd gehouden in Zwitserland, evenals in het naburige Oostenrijk, van 28 juni tot 13 juli 1954. In een terugkeer naar het rechte eindformaat na de twee experimenten in de halve finale in de groepsfase van het vorige toernooi, versloeg Hongarije West-Duitsland. 3-2 in een spannende finale in het Wankdorf Stadion in Bazel. Het was de derde keer dat Hongarije geluk had, dat in eerdere eindtoernooien had verloren van Italië en Engeland. Acht landen keerden terug uit 1950: Chili, Tsjechoslowakije, Engeland, Frankrijk, Hongarije, Joegoslavië en een Argentijnse ploeg die was gediskwalificeerd vanwege hun betrokkenheid bij een losbandige kwalificatiewedstrijd tegen Bolivia. Nieuwkomers waren Paraguay en Zweden. Het toernooi vond plaats op zes locaties in zeven verschillende steden.
Sleutelmomenten
- Het meest memorabele moment van het toernooi was de "Slag om Bern" tussen Hongarije en Brazilië. Twee teams speelden het soort voetbal dat het spel zo speciaal maakte, met één doelpunt en drie rode kaarten, wat een spel opleverde dat meer op een bargevecht leek dan op een voetbalwedstrijd! - Een andere geweldige wedstrijd was de Britten tegen de Oostenrijkers. Wembley tegen Wenen was altijd een grote strijd, maar deze keer was het vooral smakelijk omdat het St. Jakobsstadion nog maar net was herbouwd na een geallieerd bombardement tijdens de oorlog.
- De finale was een laag scorende aangelegenheid, waarbij de twee teams elkaar opheffen. De wedstrijd werd beslist door een gelukkige afbuiging van een schot dat via beide palen in het net belandde.
De teams
- Hongarije - De Hongaren hadden vanaf 1950 een sterk veranderd team. Zeven teamleden waren verschillend, inclusief de doelman. De enige speler die in beide finales aanwezig was, was Nandor Hidegkuti, nu 33 jaar oud. Hij zou de winnaar scoren tegen West-Duitsland. - West-Duitsland - De West-Duitsers hadden een veel betere conditie dan het team dat tien jaar eerder in verlegenheid werd gebracht. Ze hadden een goed team met veel verschillende doelpuntenmakers. Ze hadden echter geen goede tacticus. De man die de leiding had, Sepp Herberger, had de leiding sinds 1928!
De laatste
- De wedstrijd kende een terughoudend begin: de twee teams schakelden elkaar uit, wisselden klappen uit maar kwamen nergens. West-Duitsland was de eerste helft de betere ploeg, maar kon ondanks het merendeel van het balbezit geen weg voorbij de stevige Magyaren vinden.
- Het eerste doelpunt viel twee minuten in de tweede helft toen een hoopvolle lange bal in het strafschopgebied werd ontvangen door het hoofd van Ferenc Bene, die de bal richting doel kopte. De bal leek nergens heen te gaan omdat hij achter de lijn werd gespeeld, maar stuiterde op de een of andere manier tegen de binnenkant van de paal, ricocheerde onhandig tegen de andere paal en ging over de lijn, waardoor Hongarije op 1-0 kwam. .
- Drie minuten later stonden de Duitsers echter op gelijke hoogte. De Hongaren werden achterin betrapt terwijl ze aan het dutten waren en Helmut Rahn greep een steekpass en gooide die langs Grosics in het net.
- Met een gelijke stand van 1-1 en het grootste deel van het spel op de West-Duitse helft brak Hongarije in de 71e minuut af. De bal werd naar de linkervleugel gespeeld, waar de pass van Nandor Hidegkuti Sandor Lorant vond, die de voorzet voor Gabor, en na een beetje flipperen in het strafschopgebied kreeg de bal een gelukkige afbuiging en werd toegekend als een eigen doelpunt, waardoor Hongarije terugkwam. vooraan.
- Nadat de West-Duitsers de gelijkmaker hadden gemaakt, stond de wedstrijd erg op het spel. Hongarije was de volgende twintig minuten en de laatste tien minuten de betere ploeg.
- Hongarije had meer schoten op doel, meer corners en meer balbezit.
- En als de wedstrijd nog dertig minuten had geduurd, was de kans groot dat Hongarije had gewonnen.
Waarom West-Duitsland had kunnen verliezen
- De West-Duitsers begonnen als de betere ploeg aan de wedstrijd met meer balbezit en meer schoten op doel, maar scoren lukte niet.
- Hun beste kans kwam halverwege de tweede helft toen Rahn doorbrak en de doelman omsingelde, maar de grensrechter hield zijn vlag omhoog wegens buitenspel.
- Maar toen ze eenmaal waren teruggeplaatst, vonden ze nooit meer echt hun draai. Het leek alsof ze geen ideeën meer hadden, en het zag er nooit echt naar uit dat ze zouden gaan scoren.
Afhaal
- De WK-finale van 1954 was een wedstrijd die altijd in de herinnering zal blijven vanwege de ongelooflijke impact die deze op het spel had. Het was de eerste WK-finale die op televisie werd uitgezonden en de eerste die in kleur werd uitgezonden. Het was destijds ook het meest bekeken sportevenement ooit, met bijna 100 miljoen kijkers, en het leidde tot een nieuwe golf van populariteit voor het spel. De Finale hielp niet alleen om voetbal op de kaart te zetten in termen van populariteit, maar hielp ook om een nieuw medium te vestigen. De Finale was ook de eerste keer dat een WK-gastland het toernooi won, en het was ook de eerste keer dat West-Duitsland ooit het toernooi won.