Uruguay en Brazilië WK-finale 1950

De opbouw

Anders dan in de voorgaande twee finales speelde Uruguay geen opwarmwedstrijden. Ze hadden zoveel vertrouwen in de komende wedstrijd dat ze zich helemaal niet druk maakten over oefenwedstrijden. De aanvoerder van het team verklaarde zelfs dat ze niet geïnteresseerd waren in het winnen van het toernooi en liever de eerste wedstrijd zouden verliezen. Die uitspraken werden met een korreltje zout genomen. Brazilië daarentegen had een heel andere aanpak. Ze speelden vijf opwarmwedstrijden, wat meer is dan enig ander team in de geschiedenis. Ze veranderden ook hun tactiek ten opzichte van de vorige finale, wat geen verrassing zou zijn. Een van de hoofdrolspelers uit de vorige finale coachte nu immers het team.

Het Uruguayaanse plan

Uruguay wist dat Brazilië een stuk agressiever zou zijn dan in de vorige finale. Daarom waren ze van plan achterover te leunen en te wachten tot de tegenstander een fout zou maken. Ze wilden de bal niet kwijtraken en vervolgens proberen hem zo snel mogelijk terug te krijgen. Ze wilden de tijd nemen en wachten tot Brazilië hen de ruimte zou geven om precies dat te doen. Omdat Brazilië alleen gewend was om tegen Europese teams te spelen, verwachtten ze een ander soort spel. In de vorige finale bleven ze geduldig en wachtten tot de Europeanen een fout zouden maken, maar dat lukte tegen Uruguay niet. In tegenstelling tot de teams waarmee ze gewend waren te spelen, waren de Zuid-Amerikanen heel blij om achterover te leunen en hen de bal te laten hebben.

Het Braziliaanse plan

Zoals gezegd had Brazilië veel vertrouwen. Ze wisten dat ze de overhand hadden. Niet alleen in de zin dat Uruguay de vorige finale had verloren, maar ook in de zin dat het al vaker tegen de Zuid-Amerikanen had gespeeld. Daarom wisten ze dat de Zuid-Amerikanen defensief zouden spelen. Ze verwachtten dat ze zouden wachten tot ze een fout zouden maken en zo snel mogelijk zouden proberen de bal te bemachtigen. Daarom wilde Brazilië, zoals eerder vermeld, de tijd nemen en Uruguay laten wachten tot ze een fout zouden maken. Zoals eerder vermeld is dit echter niet gebeurd. De Zuid-Amerikanen bleven niet achterover leunen en wachten tot ze een fout zouden maken. Het was compleet het tegenovergestelde. Uruguay leunde achterover en wachtte tot Brazilië een fout zou maken.

De wedstrijd

Uruguay kende de betere start en wist in de eerste vijftien minuten een paar corners te winnen. Ze slaagden er niet in om van een van hen te scoren, maar ze slaagden er wel in om Brazilië op een achterstand te zetten. Helaas voor hen konden ze het niet volhouden en begon Brazilië de controle over de wedstrijd over te nemen. De Zuid-Amerikanen hadden het grootste deel van de tijd aan de bal, terwijl Uruguay hun aanvallen probeerde te bespoedigen. De thuisploeg slaagde er echter niet in om hun voorsprong om te zetten in doelpunten, en toen was de wedstrijd open. Uruguay ging nonchalanter spelen en Brazilië wist zelfs een doelpunt te scoren. Maar het werd ten onrechte afgekeurd voor buitenspel en het doelpunt werd uit de records gewist. Uruguay besefte dat ze hun tactiek moesten veranderen en agressiever moesten gaan spelen om kans te maken. Ook wilden ze wat meer druk uitoefenen op de Braziliaanse defensie. Gelukkig heeft het zijn vruchten afgeworpen. Zij wisten uit een spelhervatting te scoren en zo de leiding te nemen. Hun voorsprong duurde echter niet lang. Brazilië wist in blessuretijd de gelijkmaker te maken en er 1-1 van te maken.

Samenvatting

De wedstrijd was intens. Weet je nog, in de vorige wedstrijd duurde het 30 minuten voordat beide ploegen scoorden en dat kwam alleen door een fout van de doelman van Uruguay. In deze wedstrijd duurde het echter slechts 15 minuten voordat beide partijen scoorden. Beide ploegen speelden zeer aanvallend en probeerden voortdurend de bal te bemachtigen. Het is erg moeilijk om te zeggen wie de meest aanvallende kant was. Daardoor was de wedstrijd erg open en moesten beide verdedigingen enkele uitstekende reddingen uitvoeren om een eerder einde van de wedstrijd te voorkomen. Na negentig minuten was de wedstrijd gelijk en moest met een replay beslist worden. Interessant genoeg was het hetzelfde als de eerste wedstrijd. Het duurde dertig minuten voordat beide partijen scoorden en het was opnieuw een fout van de Uruguayaanse doelman die Brazilië in staat stelde de impasse te doorbreken. In tegenstelling tot de eerste wedstrijd was het echter Uruguay dat het volgende doelpunt wist te scoren. Ze konden het momentum van het vorige doel gebruiken om een nieuw doel te creëren. En opnieuw was het dankzij de fout van de Braziliaanse doelman die Uruguay in staat stelde te scoren. Dit keer was het echter de beurt aan Brazilië om te scoren in de laatste minuten van de wedstrijd. Ze wisten nog een doelpunt te creëren, maar het was te laat. Uruguay vierde al zijn tweede titel.